Fatoumata merci

Fatoumata speelt en danst de zaal plat.
Rotterdam 25 februari

Fatoumata zingt vol overgave. Nog meer als je weet dat ze grieperig is. Ze begint rustig. Haar gitaarspel begeleid haar zo eigen stem met een warme vibratie. Nog met tweekleurig hoofddoek en ingetogen. Van rustig wordt het ritmische en gaat het publiek langzaam dansen.

Fatou zingt de nummers van haar gelijknamige album Fatou. Sowa is een favoriet van me en het is een genoot om dit nummer live te horen.

Muziek is de culturele identiteit van Mali.
Waar Fatou is, is Mali. Ze besteed ruim aandacht voor het leed wat de mensen in het noorden van Mali doormaken, maar ook de vluchtelingen. Eenheid en liefde zijn nodig. Ook het behoud van de muzikale roots in Mali staat op het spel. Onder het bewind van de rebellen is muziek taboe. Mali heeft veel van haar geschiedenis in de muziek zitten.

Haar dansen krijgt ook de ruimte en dat deelt ze graag met haar publiek. Ze maakt een kleine muzikale dansreis door Afrika. Het siert Fatou dat ze haar publiek bedankt.

In de lobby worden cd's verkocht die door Fatou worden gesigneerd. De gelegenheid voor een foto en bedankje. Ik biedt haar een potje moromoro aan, als dank voor de kracht die ze vrouwen geeft met haar muziek.
tekst en foto: Monique Ravensberg